In “Brieven aan mijn zoon” neemt auteur Wiesje Leithuyser ons mee op een emotionele reis door het leven van haar veelbelovende zoon.
Een intelligente jongeman met een veelbelovende toekomst in de Londense City, die echter abrupt wordt verstoord wanneer hij tijdens een korte vakantie thuis in een heftige psychose belandt. De diagnose paranoïde schizofrenie volgt, en een lijdensweg van drie decennia begint.
In haar hartverscheurende boek beschrijft Leithuyser de uitdagende en bizarre situaties waarin zij en haar zoon verzeild raken als gevolg van zijn psychische aandoening. Ze probeert met alle liefde en toewijding die ze bezit, er voor hem te zijn en hem te ondersteunen in zijn moeilijke strijd. Maar het noodlot lijkt nog meer tegenslag in petto te hebben wanneer er een verslaving ontstaat als zelfmedicatie.
Het verhaal raakt diep en toont de kracht van een moederliefde die ondanks alles standhoudt. Met veel tranen en een lach heeft Wiesje Leithuyser deze persoonlijke brieven gebundeld, die de intense band tussen moeder en zoon op ontroerende wijze weergeven. Haar verhaal is een eerbetoon aan de liefde en het doorzettingsvermogen die nodig zijn om te overleven in de donkerste tijden.
Het boek “Brieven aan mijn zoon” is een hartverscheurende en tegelijkertijd hoopvolle herinnering aan een zoon die zijn strijd uiteindelijk heeft verloren. Het illustreert het belang van begrip, empathie en ondersteuning voor mensen die lijden aan psychische aandoeningen en degenen die om hen geven.
Wiesje Leithuyser nodigt de lezers uit om haar persoonlijke reis te delen en te begrijpen hoe liefde en zorg een verschil kunnen maken, zelfs in de meest pijnlijke situaties. Het is een verhaal dat ons eraan herinnert dat, ondanks alle duisternis, er altijd een sprankje hoop kan zijn dat ons helpt om door te gaan, zelfs wanneer het leven ons zwaar op de proef stelt.
