Team PsychoseNet zet in op wetenschappelijk onderbouwde kennis gecombineerd met ervaringskennis. Als laatste blog van het jaar geven we het woord aan iemand met psychosegevoeligheid.
We luisteren met aandacht naar de woorden van Gert Remans. Hij gebruikt het onrecht dat hem is aangedaan om te inspireren. Gert vindt het hoog tijd om psychose opnieuw te begrijpen, als een behandelbare crisis, geen excuus voor langdurige opsluiting.
Tijdelijke ontregeling
Tijdens De Warmste Week tonen we ons van onze warmste kant. Mentale gezondheid staat centraal, verhalen krijgen ruimte en solidariteit klinkt luid. Maar wanneer de actie eindigt, begint voor veel mensen opnieuw de harde realiteit. Voor wie een psychose heeft meegemaakt, is dat een werkelijkheid die weinig te maken heeft met warme slogans. Een psychose is een ingrijpende, maar vaak tijdelijke ontregeling. Met de juiste medicatie, rust en ondersteuning kan herstel volgen. Toch worden mensen in psychische crisis nog te vaak benaderd als een veiligheidsprobleem in plaats van een zorgvraag. De eerste hulp die arriveert, is niet zelden de politie. Handboeien, zwaailichten en cellen zijn dan het begin van een traject dat meer schade kan aanrichten dan de psychose zelf. Wat volgt, is vaak een gedwongen opname waarin beheersing en risicomijding centraal staan. Herstel raakt ondergeschikt aan protocollen en juridische zekerheid. Terwijl veel mensen, eenmaal gestabiliseerd, perfect thuis zouden kunnen herstellen met ambulante begeleiding, blijven ze onnodig opgesloten. Dat is geen zorg op maat, maar zorg uit angst.
Echte warmte zit in structurele keuzes
Als ervaringsdeskundige weet ik hoe snel wanen kunnen verdwijnen wanneer medicatie aanslaat. Wat veel langer blijft hangen, is het trauma van dwang, ontmenselijking en verlies van autonomie. Dat trauma wordt zelden erkend. De politie voert bevelen uit, de psychiatrie verwijst naar veiligheid, maar de patiënt blijft achter met de gevolgen. De Warmste Week roept terecht op tot meer aandacht voor mentale gezondheid. Maar echte warmte toont zich niet in campagnes alleen. Ze zit in structurele keuzes: investeren in crisiszorg zonder politie, vertrouwen op herstelvermogen, en luisteren naar ervaringskennis als volwaardige expertise. Mensen met een psychose zijn geen risico’s die beheerd moeten worden, maar burgers die zorg nodig hebben.
Het echte werk begint na De Warmste Week
In de manier waarop we omgaan met kwetsbaarheid, ook wanneer de camera’s weg zijn. In hoe we zorg organiseren, niet vanuit angst, maar vanuit menselijkheid en vertrouwen. Pas dan maken we van warme woorden ook warme daden. Een extra uitdaging wanneer het over psychose gaat. Een psychose is geen levenslange toestand, maar een tijdelijke ontregeling van het denken en de waarneming. In veel gevallen zorgt medicatie ervoor dat de ergste symptomen binnen dagen tot hooguit enkele weken verdwijnen. In mijn eigen ervaring was de psychose na ongeveer tien dagen gestabiliseerd. Wat daarna volgt, zou herstel moeten zijn niet opsluiting. Toch blijven mensen maandenlang in opname. Niet omdat ze nog psychotisch zijn, maar omdat het systeem geen alternatief aanbiedt. De psychiatrie lijkt vastgelopen in een oud model zonder een helder herstelplan. Psychose wordt daarbij een vaag containerbegrip dat alles rechtvaardigt, ook wanneer de crisis voorbij is.
Naar huis met ambulante begeleiding
Wat mij vooral trof, was het gebrek aan inhoudelijke uitleg. Veel artsen spreken over psychose, maar kunnen nauwelijks uitleggen waarom iemand niet naar huis zou kunnen met ambulante begeleiding. Het begrip blijft abstract, terwijl de gevolgen voor patiënten zeer concreet zijn: verlies van autonomie, sociale achterstand en vaak extra trauma. Nieuwe inzichten over herstel, ervaringskennis en thuisbehandeling dringen maar met mondjesmaat door tot de dagelijkse praktijk. Mensen worden niet voorbereid op terugkeer naar het leven, maar leren zich aanpassen aan opname. Dat is geen geneeskunde, dat is beheer. Psychiatrische zorg zou moeten draaien om herstel. Om te begrijpen wat een psychose is en vooral wat ze niet meer is zodra medicatie aanslaat. Zolang dat onderscheid niet wordt gemaakt, blijven bedden gevuld met mensen die daar niet thuishoren.
Team PsychoseNet bedankt Gert voor deze bijdrage. We wensen iedereen warmte en extra licht. Dat 2026 een gezond jaar mag zijn met onverwachte ontmoetingen!
Meer lezen van Gert Remans kan via deze link
Lees hoe de Blauwdruk goede psychosezorg een antwoord biedt om bovenstaande tekortkomingen binnen de GGZ te verhelpen.
Reageren op dit stukje ervaringsverhaal kan rechtstreeks aan het adres van Gert Remans via iedereencontent@gmail.com
Reacties: