Louise ter Berg is 67 jaar. Ze is bekend met psychose, had haar eerste, onbehandelde, episode 43 jaar geleden. Ze schrijft over de helende werking van dromen en stelt zich sceptisch op wanneer het over erfelijkheid gaat.
Vandaag neemt ze ons mee in een ervaring binnen haar herstelproces die ze graag met anderen wil delen.
De magiër, de monnik en ik
In het boek De Monnik en de Magiër van Yohyon van Zantwijk draait het om twee krachten die in ieder van ons leven. De magiër wil het leven vormgeven, sturen, controleren. De monnik zoekt juist stilte, loslaten, helderheid. Het boek laat zien hoe die twee in balans kunnen komen, zodat je bewuster keuzes maakt en leeft vanuit wat je écht wilt. Een boek met een titel als De Monnik en de Magiër roept meteen iets mystieks op. Het suggereert wijsheid, richting, misschien zelfs rust. Dit boek kan worden gerekend tot een zelfhulpboek.
Waarom ik begon en halverwege afhaakte
Zelfhulpboeken zijn niet mijn soort boeken, toch voelde het als een uitdaging om dit boek te lezen: even afstand nemen, het tot me door laten dringen. Blijven ademen. En ergens onderweg iets vinden dat ik zou kunnen gebruiken en zelfs doorgeven aan mensen die, net als ik, zoeken naar antwoorden in een proces. Het boek kwam op een goed moment in mijn herstelproces, met medicatievermindering. Nieuwe initiatieven, opdoen van waardevolle ervaringen met mezelf, mijn ik, en met voortschrijdend resultaat. Ik was toe aan het hoofdstuk emoties. De Monnik meer laten meespreken.
De eerste hoofdstukken deden precies wat het moest doen: raken. Het idee dat de magiër in ons denkt in stappen, en maar één ding tegelijk aankan, net als het besef dat impulsen voortkomen uit gevoel en niet zomaar één emotie zijn, maar een mengsel van gevoelens, en daardoor zo krachtig zijn als impuls, als startpunt werd een leidraad. Daar had ik eerder niet zo naar gekeken. Het mooie is dat Van Zantwijk me heeft geholpen de quote van Campbell echt te doorvoelen: Follow your bliss. Want helemaal eerlijk, wie weet nu eigenlijk precies wat zijn bliss is? Je kunt het hebben over passie en ambitie, maar de vonk, dat is de kern. Herken je die, erken je die. Verval je niet in herhalingen van zetten, van denken. En is in werkelijkheid iedere keer toch een nieuw startpunt, een andere mix van gevoelens. Daar past geen systeem op. Dus geen stappen herhalen, niet linksom of rechtsom, zo moet het, maar we gaan het zien, met een lichte spanning. Een arousal, een bliss.
Terwijl ik las, begon de toon van het boek te veranderen. Wat begon als een uitnodiging tot reflectie, werd gaandeweg een kale uitleg, hoe het moet, hoe je bereikt wat de bedoeling is. De magiër in de schrijver nam het over. En ik voelde me niet meer meegenomen, niet meer comfortabel. Daar haakte ik af, halverwege het boek.
Wat beklijft
Mooi om mee te maken hoe het boek mij op basis van in feite twee aannames verder loodste in mijn gevoelsleven en diepere emoties hielp opborrelen. Eindelijk kan ik weer herkennen, erkennen en tranen toelaten. Natuurlijk heeft dit ook ermee te maken dat dit boek op een goed moment komt, in mijn eigen herstelproces. Ik schrijf hier geen lyrisch verslag van, om anderen ervan te overtuigen hetzelfde te doen. Maar wil mijn ervaring wel graag delen. Mogelijk slaat er een vonk over, die weer een heel eigen vervolg krijgt! Het zegt allemaal niet alleen iets over het boek, maar ook over mij. Over de kant in mij die altijd wil begrijpen, doorgronden, structureren. De magiër, dus. Uitleg is fijn. Maar instructies krijgen vraagt iets subtielers: het moet landen. Het gaat inderdaad om een vonk, en dan doet de bliss zijn werk wel. Voor mij is dat zo, en waarschijnlijk ook voor anderen, die zich afvragen waarom ze als Monnik én Magier niet in balans zijn.
Ik heb het boek dus niet uitgelezen. Misschien doe ik dat ooit nog. Misschien ook niet. Maar die twee aannames blijven hangen. Niet als antwoord, maar als echo, voor mij, van de quote van Campbell, die mij al decennia jaren aansprak, maar mij geen handvat voor bewustzijn van de werkelijke verandering bood. De Monnik mag naar voren komen, maar de Magier mag er ook zijn.
Lees ook Mijn relatie met Psychose en Op de hand wegen van erfelijkheid
Reacties: