Heel wat mensen hebben een hulpverlener gekend die voor hen het verschil maakte. Ze willen deze personen dan ook graag bedanken. Els vertelt over de hulpverlener die zij graag in de bloemetjes wil zetten.

Wie ben jij?

Ik ben Els en ben 35 jaar oud. Van opleiding ben ik psychiatrisch verpleegkundige, maar ik heb zelf ook ervaring als cliënt. Bovendien doe ik vrijwilligerswerk bij Uilenspiegel, hier zit ik in de redactie, en bij Kinderwens Expertisenetwerk vzw.

Waarom had jij een hulpverlener nodig?

Op vier maanden tijd is er is een vriendin van mij verongelukt, heeft een andere vriendin een zelfmoordpoging ondernomen, ben ik het slachtoffer geweest van verkrachting en kreeg ik te horen dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen. Bovendien had ik een moeilijke thuissituatie, mijn vader mishandelde de andere gezinsleden. Dit alles werd mij te veel waardoor ik vervolgens op 17 jarige leeftijd ben opgenomen op de PAAZ-afdeling.

Wie was deze hulpverlener?

De hulpverlener die voor mij het verschil maakte was de nachtverpleegkundige, An. Ik was reeds een week in opname toen An aan haar week als nachtverpleegkundige begon. Mijn eerste week had ik weinig tot geen sociaal contact. Het is An die mij, toen ik wou gaan slapen, bij haar riep om te vragen hoe het met mij ging. Deze vraag overviel mij omdat niemand deze eerder had gesteld. Dit betekende voor mij zeer veel. An zocht echt toenadering terwijl de andere verpleegkundigen hier geen moeite voor deden.

Hoe heeft deze jou geholpen?

Het zit hem in heel veel kleine verschillende dingen. Alle kleine zaken die ze deed, maakten voor mij we degelijk het verschil.

Zo had ik bijvoorbeeld na enkele weken nog steeds geen begeleiding, wat normaal wel zou moeten. An was toen degene die ervoor gezorgd heeft dat ik deze begeleiding toch kreeg. Ook kwam ze regelmatig bij mij op de kamer om te babbelen. Vaak vertelde ze over zichzelf, niet te veel, maar voldoende zodat ik op die manier ook over mezelf durfde praten. Dit maakt dat ik haar vertrouwde, ik had het gevoel dat ze er effectief was voor mij.

Nadien werd ik ergens anders opgenomen en hier had ik weer moeite met het leggen van sociale contacten. Soms zocht ik contact met An. In het begin stond ze hier steeds voor open en heeft nooit gezegd dat ik geen contact meer met haar mag opnemen omdat ik ergens anders zat. Nadien heeft ze deze grens wel degelijk getrokken zodat ik ook op mijn nieuwe plaats contacten kon leggen.

Wat wil je hem/haar persoonlijk laten weten?

Voor mij heeft ze wel degelijk een verschil gemaakt en ik hoop dat er nog mensen zijn met dezelfde ervaring. Alle kleine dingen maken van haar een goede psychiatrisch verpleegkundige.

Wil jij ook aan jouw hulpverlener laten weten dat hij of zij voor jou het verschil maakte, gebruik dan dit kaartje. Zo zet je hem of haar even in de bloemetjes.