Kirsten Catthoor is psychiater en werkt in het Psychiatrisch Ziekenhuis in Stuivenberg op de afdeling psychosezorg. Het behandelcircuit is een continuüm van zorg geworden waar zowel de gesloten afdeling (waar mensen onder gedwongen statuut of mensen die te verward zijn om meteen naar de open afdeling te gaan worden opgenomen) als de open afdeling (waar mensen langer de tijd hebben om te herstellen, worden opgenomen). Ze is ook verbonden aan het dagtherapeutische deel van het psychosecircuit, ook wel “de stoelen” genoemd. Daarenboven doet Kirsten consultaties en werkt ze sinds kort als lid van het mobiel team. Tot slot is ze wetenschappelijk secretaris van de Vlaamse Vereniging Voor Psychiatrie.
1. Wanneer voelde jij je het laatst kwetsbaar?
Wanneer mijn kinderen ziek zijn, voel ik mij kwetsbaar. Er knaagt dan een bepaalde ongerustheid over mijn taak als moeder, maar ook als arts. Ik stel mezelf dan de vraag of ik wel voldoende alert ben geweest en of ik niets over het hoofd gezien heb.
2. Als je een ding mocht veranderen in de GGZ wat zou dat zijn?
Ik zou de budgetten verhogen met 500%. Persoonlijk denk ik dat op deze manier veel problemen, om maar niet te zeggen alle problemen, opgelost zouden zijn. Indien het budget vanuit de overheid verhoogd wordt, zullen er geen wachtlijsten meer zijn, moeten er geen mensen meer in ziekenhuizen verblijven die eigenlijk beter thuis zouden zijn, kunnen we meer personeel inschakelen, kan dwang tot een minimum worden herleid,… en ga zo maar door. Ik ben ervan overtuigd dat meer geld de geestelijke gezondheidszorg substantieel zou verbeteren.
Denk je dat het mogelijk is om het budget vanuit de overheid op een bepaalde manier omhoog te krijgen?
Daar ben ik, samen met de mensen van Staten-Generaal Gezondheidszorg, hard mee bezig. Verschillende organisaties proberen politieke druk uit te oefenen om de aandacht hierop nog meer te vestigen.
3. Welke patiënt is je bijgebleven?
Er zijn veel patiënten die mij bijgebleven zijn. Het gesprek dat mij de afgelopen 7 jaar het meest is bijgebleven, is een gesprek met een moeder van een psychotische patiënte. Zij zat in conflict met het team omdat zij meer wilde dan het team kon bieden. Ik heb haar laten weten dat ik haar zeker en vast begreep, maar dat de voortdurende discussies de samenwerking onder druk zette. Daarop reageerde deze moeder dat ze haar mooie, talentvolle, intelligente dochter terug wilde. Door de psychische problemen was ze daar het contact volledig mee verloren. Ik vond dat zij dat zo mooi uitdrukte, de kwetsbaarheid die je als moeder voelt wanneer mijn kinderen ziek zijn. Met deze uitspraak raakte ze de kern waar het in ons vak om gaat.
4. Waar vind jij rust?
Ik vind mijn rust op een tennisplein. Hier doet mijn lijf geweldige inspanningen, maar mijn geest is volledig leeg.
5. Hoe gaat het met je eigen zelfbeeld?
Ik denk dat ik zicht heb op mijn sterke en minder sterke punten. Dit bepaalt niet echt mijn belevingswereld.
6. Welke tips heb jij voor anderen in de GGZ?
Geloof in jezelf! Ik denk dat het geloof in mogelijkheden en herstel van onschatbare waarde is.
