Main content

Vraag

Beste,

Vooreerst dank voor de mogelijkheid om hier een vraag te kunnen stellen. Ik werk in een wzc als psycholoog. Casus: een bewoonster (85j), psychoses sinds jongvolwassenheid. Laatste maanden komen psychoses steeds frequenter voor + ernstiger (agressie, onrust, weigert zorg, zeer wisselende stemming…). Mevr werd vorige week met spoed opgenomen op geriatrie na grote agressie op de afdeling (medebewoners lastigvallen, medewerkers aanvallen, glazen kapotgooien…). Geriater ziet de oorzaak in stoelgangproblemen en laat mevr eerstdaags naar huis keren. We bekijken samen met de familie of een opname op een psychiatrische afdeling mogelijk is vanuit het idee om medicatie voor haar op punt te zetten.
In tussentijd hebben de zorgmedewerkers nood aan richtlijnen hoe met mevr om te gaan. We proberen haar zo weinig mogelijk prikkels te geven, maar merken dat dit ontoereikend is en niet steeds haalbaar op een afdeling met andere bewoners met dementieproblematiek. Wat kunnen de medewerkers doen om mevr het beste te ondersteunen? Welke maatregelen hier in huis worden er best wel of niet genomen?

Met dank alvast en een fijne groet

Antwoord

Beste Patricia,

Als ik je verhaal lees, lijkt het mij in eerste instantie aangewezen dat de behandeling met antipsychotica op punt gesteld wordt. Als iemand onrustig is of agressief is, bemoeilijkt dit vaak een andere aanpak. Het kan inderdaad helpen om de omgeving prikkelarm te maken (en dit lijkt me in jullie context inderdaad niet eenvoudig). Verder is het belangrijk om in de communicatie met iemand die psychotisch is niet in conflict te gaan over de inhoud van psychotische gedachten maar veeleer te zoeken naar hulpvragen waarover wel overeenstemming bereikt kan worden. Voelt iemand zich bijvoorbeeld angstig of overprikkeld? Slaapt iemand slecht? Dit kan dan aanknopingspunten bieden om de medicatie en de aanpak bij te sturen. Hiervoor moet het uiteraard wel mogelijk zijn om in gesprek te kunnen gaan. Dit kan zeer moeilijk zijn als iemand agressief en onrustig is. Dan is medicatie opnieuw vaak de eerste noodzakelijke stap. Advies inwinnen bij een (geronto)psychiater of een opname kan volgens mij zeker een zinvolle volgende stap zijn.

Groeten,
Jeroen

Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 35-50
Beantwoord door: Jeroen Kleinen op 18 februari 2022
Expert Avatar

Jeroen is psychiater en systeemtherapeut verbonden aan het PC Sint-Hiëronymus te Sint-Niklaas en werkzaam binnen het mobiel team langdurige zorg regio noord van het Netwerk Geestelijke Gezondheid ADS.

  • Deel deze pagina: