Vraag

Beste,

In ons appartementsgebouw woont een alleenstaande vrouw (weduwe) met schizofrenie. Ze begint regelmatig te roepen en te tieren, slaat dingen kapot ook ’s nachts en er is niemand aanwezig. We hebben bijna geen nachtrust meer.

We hebben ook de zoon al aangesproken maar die beweert dat het erg moeilijk is om zijn moeder te laten opnemen, alhoewel dat het toch al eerder is gebeurd door haar inmiddels overleden man.

Bewoners hebben ook al de politie gealarmeerd ’s nachts, maar wanneer deze verschijnen stopt ze en dan kunnen ze geen vaststellingen doen. Er zijn ook al opnames gemaakt van haar geroep maar dit telt ook niet.

Wij vinden het vreselijk dat deze buurvrouw niet geholpen wordt. Wat kunnen wij eventueel nog doen om deze buurvrouw te helpen?

Vriendelijke groeten – bewoners appartementsgebouw

Antwoord

Beste,

Wat goed dat jullie deze vraag stellen, bedankt hiervoor.

Ik merk op dat naast het gegeven dat het een impact heeft op jullie rust en nachtrust in huis, jullie ook bezorgd zijn om het welbevinden van jullie buurvrouw. Jullie vervolgens vragende partij zijn naar wat jullie kunnen doen om haar te helpen.

Ik hoop tevens dat jullie, als buren, ook voldoende draagvlak en netwerk hebben om hiermee om te gaan. Ik zou zelfs durven stellen dat de stress en lijdensdruk die jullie zien bij jullie buurvrouw ook voortvloeit naar jullie eigen stressniveau en welbevinden in brede zin. In dit verhaal blijf ik het verbindend vinden dat de bezorgdheid om jullie buurvrouw parallel loopt naast de onrust en frustraties die jullie voelen.

Ik lees dat jullie reeds contact opgenomen hebben met haar zoon. Ik vraag me af hoe het voor haar zou zijn om op een kalme en medemenselijke manier eens met haar te gaan praten, eventueel samen met haar zoon erbij. Mogelijks niet met heel het appartementsgebouw, maar misschien is er iemand binnen jullie appartementsgebouw die meer een lijntje/vertrouwensband heeft met desbetreffende mevrouw, waardoor het gesprek niet als te invasief of overspoelend voor haar kan overkomen.

Hoewel ik geloof dat je met kalmte en medemenselijkheid al een aardig eind kan komen, denk ik dat het appelleren van haar huisarts of psychiater (indien die betrokken is) belangrijk zal zijn in dit.

Dit kan zeker ook iets zijn wat in communicatie naar haar zoon toe kan geadviseerd worden en haar zoon vervolgens op zich kan nemen. Indien de verontrusting op een bepaald moment zo groot is, zal de crisisdienst van de lokale geestelijke gezondheidszorg aan de slag moeten. Dit kan enkel aangevraagd worden via een huisarts of psychiater.

Verder is er op gemeentelijk niveau ook een dienst burenbemiddeling, mogelijks kunnen jullie daar ook eens gaan luisteren. Eveneens lijkt het openen van een dialoog met de wijkagent nog een idee. Deze hebben vaak toch net iets meer affiniteit met de context en kwetsbaarheden van de buurtbewoners in hun regio.

Ik heb ook nog wat artikelen voor jullie toegevoegd:

1. Artikel- Wat doen bij burengeschil door overlast?
2. Via deze site kan je alle netwerken geestelijke gezondheid voor volwassenen terugvinden. Ik weet niet van welke regio jullie zijn, maar je kan zeker als eens kijken welk netwerk voor volwassenen betrokken is op jullie provincie. De huisarts is zeker ook op de hoogte over deze diensten en dient hiervoor een aanvraag te doen. Bekijk gerust ook de sociale kaart op PsychoseNet.

Ik hoop jullie gehoord te hebben in jullie vraag,
Ik wens jullie veel moed en houvast toe,

Vriendelijke groeten,
Alien Hoorelbeke

Alien Hoorelbeke is klinisch orthopedagoog en gezinstherapeut.
Ze is tevens familie-ervaringsdeskundige. Alien is verbonden aan haar eigen privépraktijk voor kinderpsychiatrie en -psychotherapie en heeft een voorliefde voor het werken met zeer jonge kinderen. Alien gelooft in de kracht van de kwetsbare hulpverlener en draagt graag haar steentje bij om het taboe rond psychische kwetsbaarheden te helpen doorbreken.