Vier vrouwen. Vier nerveuze vrouwen. Ze horen stemmen in hun hoofd, denken in bochten en kronkels, zien wat wij niet zien. Ze zingen, ze zuchten en ze maken zich zorgen. Over de wereld en zichzelf. Ze vertellen je wat het is om verloren te lopen in de donkere kamers van gedachten, de weg kwijt te geraken in kronkelige hersenen, op de dool te zijn tussen waan en werkelijkheid. Ze zingen het bloed van onder je nagels, krabben aan je ziel en plukken de eelt van je emoties.
De eerste nerveuze vrouw heet Slongs Dievanongs. Samen met nerveuze moeder Tine Reymer en tierelierende Clara Cleymans zingt ze donkere duetten in coupletten, terwijl Inge Paulussen rondjes draait in waangedachten.
Voor de teksten van deze voorstelling heeft Gerda Dendooven haar zinnen verloren en Hugo Matthyssen heeft er zijn hoofd op gebroken. Els Dottermans tekende voor de regie en De Laatste Showband maakt het muzikaal helemaal af.
