Leen Verhaert schrijft brieven naar en over haar psychose. Haar schrijven vat in beeldende taal de beleving van haar psychose. Bevreemdend hoe psychose-ervaringen van verschillende mensen zoveel gemeen lijken te hebben. Dit is Leens achtste brief.
Psychose, jij hebt geen lichaam, ik wel.
Je kan het sturen met je brein. Het lichaam wordt een medium. Als je het goed onderhoudt, is de Return on Investment 19 bijzonder hoog.
De gloed die stroomt, vloeit naadloos naar handen en voeten. Tenen en vingers branden, alsof je een kernreactor kan starten. Nieuwe schone energie in de maak!
Psychose, het wordt alleen maar beter. Ons lichaam biedt een palet aan mogelijkheden. Het voedseltekort verdwijnt als sneeuw voor de zon. De smaakzin zal voeden; een handje vol sla is genoeg om hongersnood op te vangen. Enig idee wat een handvol noten kan doen?
Gecenterd zijn, ik kan niet meer zonder.
Maar, leg eens uit, alsjeblieft, hoe kan ik dit beheersen? Hoe zet ik dit aan en uit? Voorlopig zal ik poetsen, wandelen en opruimen om verder te leven. Je moet me helpen. Ik heb handvatten nodig om de dag door te komen. Een smeermiddel dat mijn lichaam bij elkaar houdt zodat mijn brein niet valt.
Buiten lukt het niet, ik kan mijn grenzen niet zetten en ben bang in waanzin terecht te komen. Mensen om me heen putten me uit. Water drinken helpt, maar is echt niet voldoende.
Waarom slaap je? Ik heb je nodig.
Gelukkig laat de alliantie me niet in de steek. De man bij de keuring bevestigt ons pact. Hij zegt niets. Hij straalt rust en vrede uit. Hij glimlacht. De kortste afstand tussen twee mensen.
Zo mooi.
Lees ook Leens andere blogs of haar boek ‘Zintuig verzint’ te bestellen via leen.lv.verhaert@gmail.com.
Reacties: