Inez Germeys is psycholoog en hoogleraar Psychiatrie binnen het Center for Contextual Psychiatry aan KU Leuven. Ze houdt zich voornamelijk bezig met onderzoek naar de interactie tussen de persoon en zijn omgeving bij het ontstaan van psychische klachten. Bovendien is Inez ook expert in het gebruik van digitale technologie bij de behandeling van psychische aandoeningen.
1. Wanneer voelde jij je het laatst kwetsbaar?
Er zijn meerdere momenten waarop ik mij kwetsbaar voel. Afgelopen zomer kreeg ik te horen dat mijn neefje een hersentumor heeft. Toen voelde ik mij niet enkel persoonlijk kwetsbaar, maar voelde ik ook de kwetsbaarheid van het leven. Ook op momenten dat ik iets moeilijk moet doen en aan mezelf twijfel of ik dat effectief wel kan, voel ik mij ook kwetsbaar. Mensen verwachten dit niet altijd van mij, maar er zijn toch wel verschillende momenten waarop ik twijfel aan mezelf en mij onzeker voel.
2. Als je een ding mocht veranderen in de GGZ wat zou dat zijn?
Wat mij heel erg opviel toen mijn neefje deze hersentumor kreeg, was de warme omarming die mijn neefje en zijn gezin ontvingen vanuit de gezondheidszorg. Er was een grote continuïteit binnen de zorg. Ze kregen één iemand toegewezen die doorheen het proces contactpersoon was en waar ze altijd terecht konden met al hun vragen.
Ik heb toen heel vaak gedacht: “Wat als het geen 12-jarige jongen was met een tumor, maar een 14-jarige jongen met een psychose?”.
Klaarstaan, openstaan, omarmen van het hele systeem in crisis en continuïteit bieden in de zorg zijn cruciaal, maar ontzettend missend op dit moment binnen de geestelijke gezondheidszorg. Ik was toen wat beschaamd dat ik tewerk gesteld ben in de geestelijke gezondheidszorg omdat wij nog zo ontzettend veel werk hebben.
3. Welke patiënt is je bijgebleven?
Dat is een moeilijke vraag voor mij omdat ik voornamelijk wetenschappelijk onderzoek uitvoer. In en ver verleden heb ik wel patiënten gehad. Het is zo dat ik veel mensen ken die ervaringsdeskundige zijn en die een grote indruk op mij maken. Eentje hiervan is Bas Labruyère. Hij heeft een film gemaakt over zijn psychose. Persoonlijk vind ik dat heel krachtig omdat het heel mooi laat zien dat een psychose slechts één element is van een persoon.
4. Waar vind jij rust?
In de natuur kom ik tot rust, al vind ik deze veel te weinig. Ik ben zeer gedreven en veel bezig met wetenschappelijk onderzoek. Dit is een beetje mijn valkuil, want iedereen heeft zijn rust nodig.
5. Hoe gaat het met je eigen zelfbeeld?
Soms goed en soms niet goed. Zo nu en dan zou ik gewoon wat meer tevreden willen zijn met mezelf en niet het gevoel hebben dat ik beter moet doen. Momenteel heb ik eerder een positief zelfbeeld. Ik denk dat dat voor een stuk te maken heeft met onzekerheid die af en toe eens de kop opsteekt.
6. Welke tips heb jij voor anderen in de GGZ?
We zijn allemaal maar mensen onder elkaar. Ik heb het gevoel dat er binnen de geestelijke gezondheidszorg heel wat goede intenties zijn, maar dat er toch nog een zeer sterk paternalisme heerst. We zullen het samen moeten uitzoeken en moeten oplossen. We moeten het paternalisme kunnen loslaten.
