Vraag

Hallo,

Wat zou er gebeuren als je antipsychotica inneemt zonder dat het je is voorgeschreven? Zou het invloed hebben op je hersenen?

Ik weet niet zo goed hoe ik de vraag moet stellen, maar is het gevaarlijk?

Alvast bedankt.

Antwoord

Beste,

Bedankt om je vraag op dit forum te stellen.

Dat is geen onschuldige vraag. Het lijkt misschien simpel, maar raakt aan iets dieps: een verlangen naar rust, controle, demping van wat te luid klinkt vanbinnen. Misschien zelfs een roep naar stilte.

Antipsychotica, vaak voorgeschreven bij psychoses, stemmingsstoornissen of ernstige onrust, grijpen in op receptoren in het het brein. Als je deze middelen inneemt zonder medische noodzaak, zonder opbouw, zonder begeleiding, zonder een plan, dan loop je het risico méér te verliezen dan je hoopte te winnen.

De gevolgen kunnen zwaar zijn: emotionele afvlakking, motorische bijwerkingen, troebel denken, gewichtstoename, extreme vermoeidheid, een verstoorde realiteitsbeleving. En erger nog: het risico dat je mentale evenwicht, dat misschien wankelt maar nog staat, volledig wordt ondergraven.

Er is bovendien een ethisch risico: je legt het zwijgen op aan je symptomen zonder te luisteren naar hun boodschap. Je neemt het recht weg van je geest om tot spreken te komen, zelfs al was het in verwarring.

Begrijp me goed: het feit dat je deze vraag stelt, is niet dom. Het vergt moed. Want zo’n vraag wordt zelden gesteld uit nieuwsgierigheid alleen. Er zit vaak een stille nood achter. En net daarom verdient die nood iets beters dan chemie op eigen initiatief. Ze verdient een gesprek. Want wie deze vraag stelt, zegt misschien eigenlijk:

“Ik voel me niet goed.”
“Ik ben het kwijt.”
“Ik zoek een knop om alles even stil te zetten.”

En die knop bestaat. Maar hij zit niet in een pil. Hij zit in contact, in (h)erkenning, in hulp die vertrekt vanuit verbondenheid en menselijkheid, niet vanuit controle.

Dus ja: antipsychotica innemen zonder voorschrift is gevaarlijk. Niet alleen voor je lichaam, maar voor je verhaal. Je loopt het risico een diagnose op te roepen die nooit de jouwe was. Een rol op te nemen die je nooit wilde spelen. Een chemische taal te spreken die je eigen stem overstemt.

Kies in plaats daarvan voor woorden. Voor hulp. Voor nabijheid. Voor het stellen van de vraag, opnieuw, maar dan met iemand die naast je zit.

Want wat je voelt, mag bestaan.

Als ik jou verder nog ergens mee kan helpen, aarzel dan niet om contact op te nemen.

Warme groet,
Katia De Lamper

Katia De Lamper is psycholoog en ervaringsdeskundig in psychosegevoeligheid. Ze doorliep een voortdurend proces van herstel en vond manieren om een kwalitatief en zinvol leven te leiden met haar psychotische belevingen. Naast haar engagement rond psychose, speelt en luistert Katia muziek en doet ze aan sport. Muziek werkt voor haar verbindend en helend.