”Voor we beginnen, wil ik duidelijk zijn.
Ik wil niet dat je mij behandelt als een geval.
Ik wil dat je naar me luistert.”
Zo begint dit boek, waarin we stemmen horen die vaak niet gehoord worden. Het zijn de stemmen van mensen die in psychotherapie zijn. Ze vertellen over lief en leed: over anorexia nervosa, autisme, seksueel misbruik, vechtscheiding, angst, zelfverwonding, depressie, psychose, rouw, chronische ziekte, ouder worden… Soms is er ook alleen de stilte, omdat het te moeilijk is om sommige ervaringen onder woorden te brengen.
De verhalen zijn aangrijpend, verdrietig, opstandig, koppig. Soms humoristisch en luchtig, maar meestal niet. De zwaarte van het leven klinkt door, en ook de echo van de moedige en liefdevolle pogingen om zin te geven aan het leven, ondanks tegenslag.
Lief en leed is een boek dat je niet koud laat. Het raakt omdat de cliënt de psychotherapeut met zijn verhaal een spiegel voorhoudt waarin hij zich kan herkennen. Het boek maakt de dingen meer bespreekbaar. Het is een uitnodiging om de cliënt zijn verhaal te laten vertellen en om met meer aandacht te luisteren, ook naar wat niet gezegd wordt.
