Vraag

Beste Julie,

Mijn broer speelt al een lange tijd met zelfmoordgedachten (ongeveer 1 jaar), nu wordt het steeds acuter, hij spreekt steeds over het feit dat als hij binnen 2 weken geen job heeft hij er een einde wil aan maken. Hij wil absoluut geen hulp.

Wij hebben dus ook geen medisch rapport om een gedwongen opname te vragen. Wat moeten we doen? We denken ook dat er psychologisch meer aan de hand is, wat moeten we doen aangezien iedereen ons zegt dat we een medisch rapport moeten hebben?

Alvast bedankt.

Antwoord

Beste,

Een gedwongen opname is een zeer heftige gebeurtenis dat heel wat impact kan hebben op de betrokken persoon en op diens omgeving. Een gedwongen opname is natuurlijk pas mogelijk wanneer er is voldaan aan drie voorwaarden, namelijk (1) de aanwezigheid van een geestesziekte, (2) het vormen van een gevaar voor zichzelf of voor anderen en (3) er mag ook geen andere geschikte behandeling mogelijk zijn.

Er bestaan twee procedures om een gedwongen opname te realiseren.

Vooreerst is een gedwongen opname mogelijk wanneer de belanghebbenden (bijvoorbeeld familieleden, vrienden, huisarts...) een schriftelijk verzoek indienen bij het bevoegde vredegerecht. Bij dit verzoek moet dan een omstandig geneeskundig verslag worden gevoegd. De vrederechter zal nadien beslissen of een gedwongen opname, al dan niet, moet bevestigd worden. Het omstandig geneeskundig verslag mag niet ouder zijn dan 15 dagen. Bovendien moet in het verslag de gezondheidstoestand van de persoon en de symptomen van de ziekte worden beschreven. Het verslag mag trouwens niet worden opgesteld door een arts die een bloed- of aanverwant is.

Naast deze gewone procedure, bestaat er nog een spoedprocedure. Als er een acute situatie is, kan de politie contact opnemen met de procureur des Konings, die dan, op basis van een medisch verslag van de gerechtsarts kan overgaan tot een onmiddellijke opname. Na een observatieperiode van 10 dagen kan de vrederechter de gedwongen opname eventueel bevestigen.

Ik hoop dat u met deze informatie iets meer geholpen bent.

Mvg,

Julie Hantson